Hoewel de mensachtigen en latere mensen zich al vanaf het begin van hun aanwezigheid op aarde van de dieren onderscheidden door het feit dat ze in – in toenemende mate – in staat waren gereedschappen te gebruiken, weken hun gedrag en leefwijze in andere opzichten niet af van die van de dieren.
In de etnologie 
wordt er dan ook van uitgegaan dat de mensen pas zo’n 100.000 jaar geleden zijn begonnen, zich voor bepaalde handelingen af te zonderen van hun medemensen. Dat ging vooral om het zich ontlasten, maar ook om seksuele handelingen. Voor dieren is het geen probleem, in het weiland gras te eten en hun excrementen pal naast hun voedsel te deponeren. Ook kennen paringsbeluste dieren geen remmingen om deze behoefte te midden van de kudde of roedel te bevredigen.
Onder mensachtigen en vroege mensen is dat zeer zeker ook het geval geweest. Pas door voortschrijdende geestelijke ontwikkeling leerde de mens dat zijn uitscheidingen alsmede het zich hiervan ontlasten hinderlijk konden zijn voor andere mensen. Op enig moment begon hij zich daarom voor deze handelingen terug te trekken om voor anderen geen hinder op te leveren.
Tot op de dag van vandaag wordt deze schaamte in alle menselijke culturen voor het zich ontlasten aan alle kinderen bijgebracht: men leert kinderen naar het toilet te gaan wanneer ze "moeten". Bovendien wordt in veel culturen deze schaamte voor het zich ontlasten uitgebreid tot alle hierbij betrokken lichaamsdelen. Kinderen leren dan ook, zich te schamen voor deze lichaamsdelen en hun billen, penis, scrotum en vagina te bedekken.
Is een dergelijke schaamte of preutsheid zinvol? Je kunt je eigenlijk alléén schamen als je zelf iets fout gedaan hebt. Wanneer je broddelwerk afgeleverd hebt terwijl je beter kunt. Of wanneer je iemand [met woorden of lichamelijk] hebt gekwetst en daarmee zijn of haar eigenwaarde tekort hebt gedaan. Als je voorschriften hebt overtreden die door iedereen als juist en waardevol worden beschouwd.
Maar waarom zou ik me voor mijn lichaam of delen daarvan moeten schamen? Mijn lichaam is een geschenk van de schepper of het resultaat van de evolutie. In geen van beide gevallen heb ik iets verkeerds gedaan. Ik heb zelfs geen centimeter vet toegevoegd, want ik draag nog steeds dezelfde maat kleding als toen ik twintig was. Ik heb niets kapot gemaakt, geen onderdelen gedemonteerd en verkeerd teruggeplaatst. Niets van dat alles! Waarvoor zou ik me dan moeten schamen? Wanneer er aan een detail van mijn lichaam nog iets verbeterd kan worden, dan zorgt de evolutie daar in komende generaties wel voor. Dus als er zich al iemand voor mijn lichaam moet schamen, dan is het de schepper dan wel de evolutie!
Als naturisten delen wij de schaamte of preutsheid ten aanzien van onze excrementen en seksuele handelingen. Maar schaamte over het lichaam verwerpen wij als ongegrond. Per slot van rekening is ons lichaam een geschenk van de natuur of van de schepping, en het zou ten diepste ongepast, ondankbaar en godslasterlijk zijn als we ons niet over dit geschenk zouden verheugen maar ons ervoor zouden schamen!
